Ondersteunen van sociale relaties

 

Als leerkracht werk je aan een ‘wij-gevoel’ in de klas. Het gevoel van erbij horen is cruciaal voor een kind om zich goed te voelen in de klas.

 

Kinderen met een beperking nemen, net zoals leeftijdsgenoten, op verschillende momenten een verschillende sociale positie in. Er kunnen ondersteunende acties ondernomen worden die bijdragen tot een positief interactiepatroon.

 

Hieronder som ik mogelijke acties op:

 

1. Kansen voor interacties bieden

Kinderen moeten samen dingen kunnen doen. Dit lijkt evident, maar is het niet. Kansen op contact zijn veel beperkter als een kind vaak omringd wordt door volwassenen. Samenwerken in de klas geeft de leerlingen de kans om met elkaar bezig te zijn. Verschillende auteurs raden coöperatieve werkvormen aan.

 

2. Volwassenen als rolmodel

Klasgenoten moeten inzien dat het kind veel meer is dan zijn beperking alleen. Het is een kind met mogelijkheden dat bijdraagt op zijn manier. Het kind moet de kans krijgen om dit te laten zien. De leerkracht, ouders, ondersteuners,… staan hiervoor model met hun gedrag.

 

3. Informatie geven

De manier waarop informatie gegeven wordt over het kind en over de rol van de ondersteuner draagt bij tot de aanvaarding van het kind. Zaken bespreekbaar maken en positief kaderen, werkt heel wat barrières uit de weg. De moeilijkheden worden telkens besproken in functie van de interactie die kinderen hebben met elkaar en niet louter over het kind. De meeste informatie wordt spontaan gegeven tijdens informele momenten. Soms worden naast de informele momenten ook geplande activiteiten ingelast, bijvoorbeeld een verhaal vertellen, een groepsgesprek, een inleefmoment. Het is belangrijk om nadruk te leggen op informatie waar de kinderen iets mee kunnen doen en die voortkomt uit concrete ervaringen en vragen. De kinderen met een beperking hebben recht op privacy.

 

4. Kinderen als ondersteuners

Kinderen kunnen spontaan ondersteunen, maar dit kan ook georganiseerd worden. Zoals bijvoorbeeld bij partnersystemen. Er worden beurtrollen afgesproken en afspraken gemaakt. Er is coaching van een volwassene nodig om kinderen te laten groeien in het ondersteuner zijn.

Kinderen leren elkaars mogelijkheden en grenzen kennen (De Schauwer et al, 2010).